پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی می باشد که انواع مختلفی دارد. پسوریازیس پلاک از مهم ترین انواع آن می باشد، ما قصد داریم در ادامه این مقاله به بررسی علل و نحوه تشخیص و درمان آن بپردازیم، جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره پسوریازیس پلاک می توانید این مقاله را بخوانید.
پسوریازیس پلاک چیست؟
پسوریازیس یک بیماری پوستی است که به چندین شکل وجود دارد. پسوریازیس پلاک شایع ترین آن است. پلاک ها از سلول های پوستی مرده ایجاد می شوند که تکه های قرمز رنگی را در سطح پوست به خصوص در آرنج، زانو، پوست سر و پایین کمر تشکیل می دهند. غالبا پلاک ها خارش دارند.
بیشتر بدانید: پسوریازیس پوست سر چیست؟ آنچه باید درباره آن بدانید!
علل ایجاد پسوریازیس پلاک چیست؟
پزشکان مطمئن نیستند که چرا مردم به پسوریازیس پلاک مبتلا می شوند. پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود. این بدان معناست که سیستم ایمنی بدن شما به سلول های سالم حمله می کنند، گویی در حال مبارزه با عفونت هستند. این باعث می شود سلول های جدید پوست خیلی سریع تر از حد طبیعی رشد کنند و در تکه های ضخیم جمع شوند.
عوامل موثر در ابتلا به پسوریازیس پلاک چیست؟
پسوریازیس مسری نیست. این بیماری با لمس یا تماس نزدیک با شخص بیمار قابل انتقال نیست. در این جا به عوامل موثر آن اشاره می کنیم که عبارت اند از:
- ژنتیک (حدود 10٪ افراد با ژن هایی متولد می شوند که احتمال ابتلا به پسوریازیس را در آن ها ایجاد می کند. اما فقط حدود 3٪ از افراد به این بیماری مبتلا می شوند).
- سابقه پزشکی (مثلا: یک عفونت (به ویژه استرپتوکوک)، می تواند پسوریازیس ایجاد کند).
- مصرف دارو خاص (مصرف یک دارو خاص مانند: داروهای لیتیوم).
- سابقه آفتاب سوختگی شدید.
عوارض جانبی پسوریازیس پلاک چیست؟
افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هایی مانند: 1- بیماری کرون 2- بیماری دیابت 3- سندرم متابولیک 4- بیماری کبد چرب و چاقی قرار دارند. احتمالاً به بیماری قلبی، افسردگی و نوعی بیماری چشم به نام ووئیت مبتلا خواهید شد.
همچنین به اندازه 1 در 3 احتمال ابتلا به آرتروز پسوریازیس (این بیماری باعث درد مفاصل، سفتی و تورم و تغییر شکل مفصل می شود) را دارید.
نحوه تشخیص آن
از آن جا که علائم پسوریازیس می تواند مانند اگزما و سایر بیماری های پوستی باشد، تشخیص آن دشوار است و تنها معاینه فیزیکی کافی نیست. در برخی موارد، ممکن است پزشک برای تشخیص صحیح و تایید نیاز به انجام نمونه برداری داشته باشد (آن ها نمونه کوچکی از پوست شما را گرفته و آزمایش می کنند).
بیشتر بدانید: پسوریازیس ناخن چیست؟ درباره درمان آن چه باید کرد؟
درمان پسوریازیس پلاک
پسوریازیس کاملاً قابل درمان نیستند، اما هدف از مصرف دارو کنترل و کاهش خارش پوست می باشد. بنابراین ممکن است برای تسکین خارش، دارویی مانند قرص یا پماد دریافت کنید. برای کنترل پسوریازیس می توانید با مراجعه به پزشک از گزینه های درمانی زیر توسط پزشک بهره مند شوید. این گزینه ها عبارت اند از:
🎲 داروهای موضعی
برا درمان ابتدا از کرم های موضعی استفاده می شود. در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره شده است که عبارت اند از:
1- استفاده از کرم های تجویزی (با نسخه پزشک)
اگر فقط چند پلاک دارید، احتمالاً پزشک، ابتدا کرم نسخه ای را امتحان می کند. مصرف کرم های موضعی، رشد سلول های پوست را کند و هم چنین به رفع التهاب آن کمک می کنند. به عنوان مثال: کورتیکواستروئیدها، ویتامین D، ویتامین A و آنترالین.
2- استفاده از کرم های بدون نسخه
همچنین می توانید داروهای موضعی بدون نسخه را نیز امتحان کنید. سالیسیلیک اسید و قطران ذغال سنگ برای درمان پسوریازیس مورد تایید هستند.
3- درمان خانگی
- استفاده از 1- آلوئه ورا 2- جوجوبا 3- روی پیریتیون 4- کپسایسین نیز ممکن است خارش را تسکین داده و حالت پوسته پوسته را از بین ببرند.
- هم چنین استفاده از نرم کننده های موضعی که بعد از دوش گرفتن یا حمام استفاده می کنید، می توانند به مرطوب نگه داشتن پوست کمک کنند.
🎲 نور درمانی
اگر بثورات پوستی گسترده تر باشد، پزشک ممکن است آن را با نور ماوراء بنفش درمان کند. این کار در مطب آن ها انجام می شود.
🎲 داروهای سیستمیک
اگر نوع پسوریازیس پلاک شدید دارید، ممکن است به داروهایی نیاز داشته باشید که سیستم ایمنی بدن شما را آرام کنند و باعث شوند سلول های پوستی شما رشد کندتری داشته باشند. این داروها به صورت قرص مصرف می شوند که عبارت اند از: آسیترتین، سیکلوسپورین و متوترکسات.
عوارض جانبی
این داروها عوارضی دارند که عبارت اند از:
- افسردگی
- افکار تهاجمی
- مشکلات کبدی
- خطر سرطان پوست
🎲 داروهای بیولوژیک
نوع دیگری از داروهای سیستمیک که سیستم ایمنی بدن شما را هدف قرار می دهند، داروهای بیولوژیکی هستند که برای درمان پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرند.
این داروها از طریق رگ در بازوی شما تجویز می شوند و نوع خاصی از سلول های ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهند یا پروتئین های خاصی را از ایجاد التهاب باز می دارند (این داروها می توانند مبارزه با عفونت را برای شما دشوار کنند).
نکته: خواهید دید که بثورات پس از درمان جلوه بهتری دارند، اما دوباره شعله ور می شوند.
آنچه شما می توانید انجام دهید
اکثر افرادی که به پسوریازیس پلاک مبتلا می شوند تا آخر عمر به این بیماری مبتلا هستند. برای مقابله بهتر با آن می توانید چند کار انجام دهید:
1- از عوامل محرک خودداری کنید
مواردی مانند استرس و استعمال دخانیات باعث ایجاد پسوریازیس نمی شود. اما می توانند آن را تشدید کنند. ممکن است با مصرف برخی موارد تحت تأثیر قرار بگیرید، سعی کنید بفهمید که چه چیزی باعث تحریک پسوریازیس می شود. مثلا:
- الکل
- مواد آلرژی زا
- هوای سرد و خشک
- هورمون ها
- استرس (استرس نیز می تواند عامل موثری در تشدید پسوریازیس پلاک باشد).
2- رژیم غذایی خود را رعایت کنید
هیچ مدرکی وجود ندارد که غذاهای خاص با پسوریازیس ارتباط داشته باشند، بنابراین منطقی است که غذای سالم بخورید. رژیم غذایی حاوی گوشت چرب و لبنیات کم و ماهی و میوه ها و سبزیجات رنگارنگ ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. هم چنین کاهش وزن ممکن است علائم شما را کاهش دهد.
3- از پوست خود مراقبت کنید
- یک مرطوب کننده خوب می تواند پلاک ها را نرم نگه دارد و باعث خارش کمتر شما شود.
- یک حمام با بلغور جو دوسر کلوئیدی یا نمک نیز می تواند پوست شما را تسکین دهد.
- هم چنین مراقب باشید که چه مدت را در خارج از خانه می گذرانید و در مکان هایی که پلاک ندارید، ضد افتاب بزنید.
برای دیدن محصولات آرایشی و بهداشتی شما را به دیدن از فروشگاه زیپلین دعوت می کنیم.
4- دریافت پشتیبانی
پسوریازیس پلاک می تواند خسارت احساسی وارد کند، بنابراین بسیاری از مبتلایان به پسوریازیس افسرده می شوند. اگر فکر می کنید به کمک نیاز دارید، با پزشک خود در مورد درمان مشورت کنید.
سخن آخر
- ممکن است لازم باشد درمان خود را به مرور تغییر دهید.
- استفاده از داروی پسوریازیس را ناگهان قطع نکنید، در غیر این صورت می توانید بیماری جدی تری ایجاد کنید.
- هم چنین از علائمی که می توانند آرتروز پسوریازیس را نشان دهند، مانند درد مفصل، آگاه باشید.
- در مورد آنچه می توانید، انجام دهید، تا درمان پسوریازیس موثر باشد، با پزشک مشورت کنید ( مثلا: در مورد نحوه کار و هر گونه تغییر در شرایط خود).
منبع: webmd.com
